W ramach sympozjum „Opieka hospicyjna Ewangelią życia” nasze hospicjum zgromadziło w Licheniu blisko sześćdziesięcioro przedstawicieli hospicjów, by wspólnie zastanowić się, jak w obecnym czasie skutecznie i godnie służyć cierpiącym chorym.
Do Lichenia przyjechali pracownicy i wolontariusze hospicyjni z Krakowa, Warszawy, Darłowa, Wołomina, Białegostoku, Sosnowca, Zabrza, Kutna, Tanowa i Radomia. Podczas sympozjum można było m.in. dowiedzieć się, jak w praktyce hospicyjnej realizować wezwanie św. Jana Pawła II do poszanowania życia ludzkiego od początku do naturalnego końca oraz że chory potrzebuje nie tylko opieki medycznej, związanej z leczeniem bólu i innych objawów choroby, ale także troski psychicznej i duchowej, co może zapewnić obecność przy chorym drugiego człowieka.
Ponadto, zwrócono też uwagę na obecny kryzys rodzin i wpływ, jaki wywiera on na opiekę nad osobami starszymi, samotnymi. Ks. dr. hab. Piotra Kieniewicz MIC, bioetyk, przybliżył zebranym m.in. kwestię rozróżnienia pomiędzy terapią uporczywą a terapią daremną czy wreszcie eutanazją. Bywa, że podjęte działania medyczne nie poprawią stanu pacjenta, ale przesuną nieco czas odejścia, dając choremu czas na pojednanie się z bliskimi. Istotne jednak, by decyzja o zastosowaniu uporczywej terapii służyła rzeczywiście pacjentowi, a nie była tylko przedłużaniem agonii.
Dopełnieniem sympozjum były warsztaty, podczas których uczestnicy mogli wymienić się doświadczeniami z zakresu zaspokajania potrzeb chorego związanych np. z pisaniem wspomnień, wyjazdem do parku, organizacją urodzin, usługą fryzjera. Inne działania wyróżniające hospicja to obecność przy chorych wolontariuszy, wsparcie kapelana, bezpłatne wypożyczenie sprzętu medycznego, paczki świąteczne dla dzieci chorego, wsparcie psychologiczne dla bliskich, pomoc w przeżywaniu żałoby. Obecni na sympozjum członkowie zarządu hospicjów rozmawiali o nowych wyzwaniach, jakie stoją przed hospicjami, wynikającymi ze zmieniających się przepisów prawnych i rosnących kosztów prowadzenia opieki paliatywnej. Poza okazją do zdobycia wiedzy i wymiany doświadczeń i integracji sympozjum było także czasem modlitwy i umocnienia dla osób posługujących na co dzień umierającym.