Patron – św. Stanisław Papczyński

Urodził się 18 maja 1631 roku w Podegrodziu koło Starego Sącza w rodzinie chłopskiej. Tego samego dnia został ochrzczony w kościele parafialnym pw. św. Jakuba, gdzie nadano mu imię Jan. W dzieciństwie nie wykazywał zdolności intelektualnych, a nauka przychodziła mu z trudem. Z czasem sytuacja zmieniała się. W wieku 18 lat ukończył kurs poetyki i zaczął retorykę, a kiedy miał lat 23 ukończył kurs filozofii.

W 1654 roku wstąpił do zakonu pijarów gdzie otrzymał habit zakonny i zgodnie ze zwyczajem większości zakonów otrzymał nowe imię – Stanisław od Jezusa i Maryi. Dwa lata później złożył profesję zakonną, a 12 marca 1661 roku mając 30 lat przyjął święcenia kapłańskie. Po dwóch kolejnych latach przybył do Warszawy, gdzie objął obowiązki nauczyciela retoryki w kolegium pijarów. W stolicy objawił się dar ojca Papczyńskiego jako wybitnego kaznodziei i wnikliwego spowiednika. Jego penitentami byli m.in. nuncjusz apostolski w Polsce Antonio Pignatelli, późniejszy papież Innocenty XII oraz późniejszy król Jan III Sobieski.

Rok 1670 był rokiem przełomowym w życiu Stanisława Papczyńskiego. Założyciel Zgromadzenia Księży Marianów uważa, że niektórzy z pijarów odstąpili od pierwotnej gorliwości w zachowywaniu ślubów, że zbyt wiele swojego czasu poświęcają na doczesne przyjemności. On sam ponawia przyrzeczenie trwania w ścisłym zachowywaniu rad ewangelicznych. We wrześniu 1671 r. przywdziewa biały habit mający symbolizować nieskalaną czystość Matki Bożej; chce Ją naśladować do końca życia. Pragnie założyć zakon męski poświęcony czci Maryi Panny Niepokalanej, zostaje pierwszym zakonodawcą w Polsce. Data 24 października 1673 roku uznawana jest za początek Zgromadzenia Księży Marianów.

Jako założyciel zakonu, ojciec Papczyński wyznaczył nowej wspólnocie trzy cele: szerzenie kultu Matki Bożej Niepokalanie Poczętej, modlitwę za zmarłych oraz pomoc proboszczom w ich pracy duszpasterskiej. Ostatnie lata życia poświęcił ojciec Papczyński na rozwój i umocnienie swojego zgromadzenia, jego zatwierdzenia przez Stolicę Apostolską i na gorliwą służbę wiernym. Zmarł w opinii świętości 17 września 1701 roku w Górze Kalwarii, gdzie też został pochowany.

Proces beatyfikacyjny prowadzony przez diecezję poznańską rozpoczął się w 1767 roku, ale siedem lat później został przerwany. W 1990 roku uznano ważność procesu poznańskiego, zaś 13 czerwca 1992 roku papież Jan Paweł II wydał dekret o heroiczności cnót ojca Papczyńskiego. Natomiast papież Benedykt XVI w dniu 16 grudnia 2006 roku uznał cud za przyczyną ojca Papczyńskiego, co otworzyło drogę do beatyfikacji Założyciela Marianów. Uroczystość beatyfikacyjna odbyła się 16 września 2007 roku w Licheniu. Podczas uroczystości poświęcony został kamień węgielny pod budowę hospicjum.

5 czerwca 2016 r. w Watykanie o. Stanisław Papczyński został ogłoszony świętym Kościoła Katolickiego.

Święty o. Stanisław powierzył założonemu przez siebie Zgromadzeniu troskę o dusze zmarłych, ale również troskę o to, by ci, którzy żyją byli dobrze przygotowani na śmierć. Idea hospicjum idealnie wpisuje się w ten swoisty testament Założyciela. Uroczystość otwarcia i poświęcenia hospicjum odbyła się 6 stycznia 2009 roku. Już następnego dnia przybyli do nas pierwsi podopieczni o charakterystycznych imionach Maria i Józef.